خوزستان تنها یک استان صنعتی و نفتخیز نیست، این سرزمین، گنجینهای کمنظیر از تاریخ، فرهنگ و طبیعت است که اگر بهدرستی شناخته و معرفی شود، میتواند به یکی از قطبهای مهم گردشگری کشور تبدیل شود.
از کهنترین تمدنهای بشری تا جلوههای بکر طبیعت و آیینهای ریشهدار، همه در خوزستان بههم رسیدهاند.
نخستین و شاید شاخصترین ظرفیت گردشگری خوزستان، میراث تاریخی و تمدنی آن است. آثاری چون چغازنبیل بهعنوان میراث جهانی یونسکو، شهر باستانی شوش، کاخ آپادانا، سازههای آبی تاریخی شوشتر و محوطههای متعدد ایلامی، هخامنشی و ساسانی، خوزستان را به یکی از مهمترین مراکز گردشگری تاریخی ایران تبدیل کردهاند.
آثاری که روایتگر شکلگیری نخستین دولتها و نظامهای مهندسی در جهان هستند.
در کنار تاریخ، تنوع طبیعی خوزستان ظرفیتی کمتر شناختهشده اما بسیار ارزشمند است. رودخانههای بزرگ و پرآب مانند کارون، دز، کرخه ومارون، تالابهایی چون هورالعظیم و شادگان، جنگلهای دز، مناطق کوهستانی شمال و شمالشرق استان و دشتهای وسیع جنوبی، امکان توسعه گردشگری طبیعی، رودگردی، پرندهنگری و اکوتوریسم را فراهم کردهاند.
این تنوع، خوزستان را به استانی چهارفصل تبدیل کرده است، گردشگری فرهنگی و آیینی از دیگر ظرفیتهای مهم استان به شمار میرود. تنوع قومی شامل عرب، بختیاری، لر، دزفولی و شوشتری، در کنار موسیقی محلی، پوششهای سنتی، آیینهای مذهبی و جشنها، جلوهای زنده از فرهنگ ایرانی- اسلامی را به نمایش میگذارد. آیینهای محرم، نوروز، و مراسم سنتی محلی میتوانند مقصدی جذاب برای گردشگران فرهنگی باشند.
همچنینگردشگری دفاع مقدس جایگاه ویژهای در خوزستان دارد. یادمانهای مناطق عملیاتی، روایتهای زنده از مقاومت و ایثار و حضور کاروانهای راهیان نور، این استان را به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری معنوی کشور تبدیل کرده است.
در کنار همه این ظرفیتها،گردشگری خوراک نیز میتواند برگ برنده خوزستان باشد. غذاهای محلی متنوع، خرما و فرآوردههای آن، نانها و شیرینیهای سنتی، بخشی از هویت فرهنگی استان را شکل میدهند که کمتر معرفی شدهاند.
با این حال، بهرهبرداری از این ظرفیتها نیازمندسرمایهگذاری هدفمند، بهبود زیرساختها، معرفی حرفهای و برندسازی گردشگری خوزستان است. اگر نگاه توسعهمحور به گردشگری در استان تقویت شود، خوزستان میتواند از استانی کمتر شناختهشده در این حوزه، به مقصدی مهم و اثرگذار در گردشگری ملی و حتی منطقهای تبدیل شود.